Hellenic College: March 2009

Την ερχόμενη Παρασκευή 27η Μαρτίου 2009, στις 8.00 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό Αγ. Παντελεήμονος Σχολική Εορτή για να τιμηθούν οι δύο μεγάλες Εθνικές Επέτειοι, της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955. Τον Πανηγυρικό Λόγο της ημέρας θα εκφωνήσει η Δασκάλα της PRE-G.C.S.E. Τάξης Πρεσβυτέρα Βιργινία Σαλαπάτα.

Το ερχόμενο Σάββατο 28η Μαρτίου 2009 τα παιδιά θα έλθουν κανονικά για μάθημα στις 10.00 π.μ. Στις 11.30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό Αγ. Παντελεήμονος Σχολική Εορτή για να τιμηθούν οι δύο μεγάλες Εθνικές Επέτειοι, της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955. Τον Πανηγυρικό Λόγο της ημέρας θα εκφωνήσει η Δασκάλα της Γ΄ Τάξης κα. Φωτεινή Κωστή, ΚΕΑ.

Το ερχόμενο Σάββατο 28η Μαρτίου 2009 τα παιδιά θα έλθουν κανονικά για μάθημα στις 2.00 μ.μ. Στις 3.30 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό Αγ. Παντελεήμονος Σχολική Εορτή για να τιμηθούν οι δύο μεγάλες Εθνικές Επέτειοι, της 25ης Μαρτίου 1821 και της 1ης Απριλίου 1955. Τον Πανηγυρικό Λόγο της ημέρας θα εκφωνήσει η Πρεσβυτέρα Βιργινία Σαλαπάτα.

Με την ευκαιρία της σημερινής Εορτής της Μητέρας στην Αγγλία, τη χώρα της Παροικίας μας, σκεφθήκαμε να τιμήσουμε τη μάνα, την ελληνίδα μάνα, την ψυχή και την προστάτιδα της οικογένειας.

Η μητέρα είναι η ζωή, η αρχή της κάθε ζωής. Λέμε «μάνα» όχι μόνο την πηγή του κάθε στοιχείου, αλλά και ό,τι αγκαλιάζει τη ζωή και τη φροντίζει για ν’αναπτυχθεί. Για παράδειγμα, λέμε «η μάνα γη», γιατί κλείνει στα σπλάχνα της τους σπόρους όλου του φυτικού κόσμου και τους φροντίζει μέχρι να βλαστήσουν και να φυτρώσουν πάνω στη ράχη της, ώστε να ταίσει μ’αυτούς το ζωϊκό κόσμο αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. «Μάνα» αποκαλούμε και την πατρίδα μας, «μάνα» αποκαλούμε και την εκκλησία μας…

Η Αρχαία Ελλάδα είναι η πρωταρχική πηγή αναφοράς στην "γιορτή της μητέρας". Ήταν γιορτή της άνοιξης, κατά την οποία λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της η Ρέα, η σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και θεά της γονιμότητας.

Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη γιορτή της μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γιορταζόταν κάθε Μάρτιο.

Μια νεώτερη εκδοχή είναι η αποκαλούμενη “Mothering Sunday”, που μας μεταφέρει στην Αγγλία του 15ου με 16ου αιώνα. Αυτή η μέρα γιορταζόταν την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, προς τιμή όλων των μητέρων της Αγγλίας. Κατά τη διάρκειά της, οι υπηρέτες που έμεναν στα σπίτια των αφεντικών τους, έπαιρναν άδεια για να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να περάσουν την ημέρα με τις μητέρες τους.
.

Η μέρα αυτή έχει επικρατήσει ως «Μέρα της Μήτέρας» στην Αγγλία και συνεχίζει να γιορτάζεται μέχρι σήμερα, την 4η Κυριακή της Σαρακοστής.

Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε στην Ευρώπη, η γιορτή μεταβλήθηκε προς τιμή της «Μητέρας Εκκλησίας» και με τον καιρό οι δύο έννοιες συγχωνεύτηκαν. Έτσι ο κόσμος τιμούσε ταυτόχρονα και την μητέρα και την εκκλησία.

Η δεύτερη Κυριακή του Μάη, που καθιερώθηκε σαν εθνική «Γιορτή της Μητέρας» στις ΗΠΑ, οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια, της Anna Jarvis, η οποία, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της, ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε μεγάλη απήχηση και οι αγώνες της δικαιώθηκαν το 1915, όταν το Κογκρέσο καθιέρωσε επίσημα τη δεύτερη Κυριακή του Μάη ως «Ημέρα της Μητέρας».

Η γιορτή της μητέρας είναι μια μέρα αφιερωμένη σε όλες τις μητέρες του κόσμου σαν ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης σε κείνες που μόχθησαν και μοχθούν καθημερινά για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ειρηνικής, μιας κοινωνίας που θα στηρίζεται στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό των ανθρώπων, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τα μίση και τις κακίες.

Το ωραιότερο και σημαντικότερο για την ανθρωπότητα στοιχείο είναι η οικογένεια και μέσα σ' αυτήν την πρώτη θέση κατέχει η μάνα. Αυτή είναι η ψυχή της οικογένειας. Η μητέρα δημιουργεί ανθρώπους. Είναι πλάστης ψυχών και σωμάτων. Είναι μεγάλος ο ρόλος της μάνας και υπέροχη η αποστολή της. Έχει μία δύναμη τεράστια και αναντικατάστατη. Είναι ο πρωταγωνιστής στον ευγενέστερο και δυσχερέστερο ρόλο της ανατροφής των παιδιών. Είναι το παν, γιατί συνειδητά, μα και ασυνείδητα, διαπλάθει και μορφοποιεί τα χαρακτηριστικά του παιδιού της.

Της οφείλουμε πολλά. Είναι η αγνή μορφή, η ανιδιοτελής ύπαρξη, που σαν άγγελος καλός στέκεται δίπλα μας και προσέχει κάθε μας βήμα και προλαβαίνει κάθε κακό. Κούραση, φροντίδες, ξενύχτια παρέχονται χωρίς φειδώ, με ανεξάντλητη στοργή και απέραντη αφοσίωση.
.

Να είσαι μητέρα σημαίνει την πιο μεγάλη χαρά της ζωής, αλλά και την πιο μεγάλη ευθύνη απέναντι στη ζωή. Η μητέρα είναι ο συμπαραστάτης, ο βοηθός, ο οδηγητής και ο σύμβουλος, η ελπίδα και η παρηγοριά. Είναι μια έννοια χωρίς εθνικότητα, είναι μια λέξη χωρίς χρονολογία. Είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο.

Ένα πρόσωπο που πρέπει να τιμάται μετά τον Θεό, είναι η μητέρα, με πρότυπο την πρώτη μητέρα των πιστών, την Παναγία, αφού - σύμφωνα με μια παροιμία – «ό,τι δεν πρόφτασε ή δεν θέλησε να κάνει ο Θεός το άφησε στην Μητέρα».

Ο Θεός χάρισε στη γυναίκα το προνόμιο να φέρνει στον κόσμο τα παιδιά του, την αξίωσε να γίνει συνεργάτης στο δημιουργικό του έργο και της χάρισε τη χαρά της μητρότητας, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με καμιά άλλη χαρά. Η μητρότητα, που φωλιάζει μέσα στην ψυχή της μάνας, είναι το πιο μεγάλο Θεϊκό δώρο και η πιο βαθιά ικανοποίηση για αυτή.
.

«Όταν ο Θεός δημιουργούσε τις μητέρες κάλεσε τον άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μάνας. Ο άγγελος είπε: Εργαστήκατε πολύ κύριε για αυτό το δημιούργημα. Της δώσατε φιλί ειδικό για να θεραπεύει όλες τις αρρώστιες και έξι ζευγάρια χέρια για να καθαρίζει, να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει και να ελέγχει. Μήπως βάλατε υπερβολικά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μάνας; Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, απάντησε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω. Το ένα ζευγάρι για να βλέπει το παιδί της πίσω από τις κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από τα ανοικτά παράθυρα, ένα για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να το βλέπει με τρυφερότητα και αγάπη όση δουλειά κι αν έχει. Ο άγγελος κοίταξε προσεκτικά το πρότυπο. Και αυτό τι είναι, Κύριε; Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει. Θα πρέπει να ασχολείται διαρκώς με κάτι την εργασία, το σπίτι μα κυρίως με τα σπλάχνα της, τα παιδιά της. Ο άγγελος διερωτηθηκε: Κύριε, μήπως θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα πρότυπο με δυο χέρια και δυο μάτια; Ο Θεός συμφώνησε και έπλασε τη μανα σε κανονική γυναίκα με δυο χέρια και δυο μάτια. Είπε, όμως, στον άγγελο: Χρειάστηκε να της δώσω μια δυνατή θέληση για να νομίζει ότι έχει έξι ζευγάρια χέρια και τρία ζευγάρια μάτια, διαφορετικά δε θα μπορεί να εκπληρώσει το βαρυσήμαντο και υπέρτατο καθήκον της, αυτό της μάνας.

Ο άγγελος κοίταξε με θαυμασμό το δημιούργημα του Παντοδύναμου. Και ξαφνικά παρατήρησε ένα δάκρυ να κυλάει από τα μάτια της. Αυτό σε τι χρησιμεύει, Κύριε; Για να δείχνει τη χαρά, τη λύπη, την απογοήτευση, τον πόνο, το θυμό, την υπερηφάνεια. Κύριε, αυτό είναι που έλειπε για να ολοκληρωθεί το πρότυπο, είπε ο άγγελος. Και ο Θεός απάντησε: Δε δημιούργησα εγώ το δάκρυ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέλη αυτό εμφανίστηκε μόνο του. Έτσι ο Θεός έπλασε τη μάνα.»

Μάνα! Λέξη γλυκιά, λέξη τρυφερή, που κλείνει μέσα της ποτάμια καλοσύνης και υπομονής, που το άκουσμά της φέρνει ρίγη και ανατριχίλα συγκινήσεως σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Η αγκαλιά της είναι το λιμάνι το ήρεμο, χωρίς κύματα και καταιγίδες, που κάθε βασανισμένος και κουρασμένος βρίσκει τη γαλήνη και την ηρεμία.

Ποιος δε συγκινείται όταν βλέπει τη μητρική στοργή της μάνας; Ποιος δε θαυμάζει την αγάπη της μάνας προς τα παιδιά της;

Είναι τόσο μεγάλη και υψηλή η αφοσίωση της, έτσι ώστε και η πιο σκληρή καρδιά να λυγίζει μπροστά της με δέος και αληθινό σεβασμό.

Η μητρική, όμως, στοργή, αγάπη και τρυφεράδα εξαγιάσθηκε και απέκτησε βαρύτητα και ωραιότητα από τότε που η αγνή, ταπείνη εκείνη γυναίκα έγινε μητέρα του Χριστού και υπήρξε αληθινό πρότυπο στοργής και αφοσίωσης.

Ακολουθώντας το παράδειγμα της Θετόκου, η ελληνίδα, χριστιανή μάνα έχει κλείσει στη θεοφιλή καρδιά της το Ευαγγελικό μήνυμα του "εκτρέφειν τα τέκνα εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου", κουβαλώντας στο θησαυροφυλάκιο της ψυχής της, αγωγή αιώνων.

Αναθρέφει τα παιδιά της με υποδειγματικό τρόπο. Ξαγρυπνά στο προσκεφάλι τους, καταπονείται να τα μεγαλώσει, θυσιάζει καθημερινά τις δικές της ανάγκες για την δική τους πρόοδο, πονεί με τον πόνο τους, παιδεύεται με τα προβλήματά τους και τα οδηγεί στις φωτεινές οδούς της Πίστης, της Αρετής και της Πατρίδας.

Φροντίζοντας να μην γκρεμιστεί το απόρθητο κάστρο, όπου βρίσκεται φυλαγμένη η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, γαλουχεί τα παιδιά της με απλά και σοφά λόγια που είναι «ως ήλιοι λαμπροί εν νυκτί της δουλείας, ως άγκυραι στερραίεν καιρώ τρικυμίας».

Μάνα, μαρτυρική μάνα, που γεύτηκε αμέτρητες φορές το πικρό ποτήρι μιας ανέκφραστης λύπης, μιας απερίγραπτης οδύνης στους μεγάλους αγώνες της πατρίδας μας. Που έσφιξε την καρδιά της στο άκουσμα του ηρωικού θανάτου του παιδιού, του άντρα, του αγαπημένου της προσώπου.

Θρήνησε η Παναγία μπροστά στο σταυρό του μαρτυρίου του Υιού της: «Παιδί μου όταν σε γέννησα δεν είχα τέτοιους πόνους και τώρα πόνοι τετραπλοί τα σωθηκά μου σπρώχνουν. Όταν σε γαλακτότρεφα είχες Θεού τη χάρη. Εθώρουν σε και χαίρουμουν και κράτουν σε καμάρι».

Θρηνεί και η μάνα του αγνοουμένου και βουβή περιμένει το γυρισμό του παιδιού της, που η μορφή του μένει ζωντανή στη σκέψη, στον ύπνο και στον ξύπνιο της. «Πρόσωπα που χάραξαν τα χρόνια του πόνου οι μαχαιριές, μάνες που κρατούν φωτογραφίες μπροστά στις ματωμένες τους καρδιές».

Η σημερινή μέρα αποτελεί φόρο τιμής και ένδειξη της ευγνωμοσύνης μας στο έργο και την αποστολή της ελληνίδας μάνας. Είναι η αναγνώριση των θυσιών, η επιβεβαίωση της προσφοράς της και το μεγάλο ευχαριστώ που η κοινωνία προσφέρει στο πιο αγαπημένο και το πιο σεβαστό πλάσμα, τη Μητέρα.

Το δικό μου ευχαριστώ απευθύνω στη μητέρα μου, για όλες τις θυσίες που έκανε για την οικογένειά της, αλλά ειδικά για την πολύτιμη βοήθεια που μας προσφέρει αυτές τις λίγες εβδομάδες που είναι μαζί μας. Χρόνια πολλά σε όλες τις μητέρες. Σας ευχαριστώ.

Φωτεινή Κωστή
Δασκάλα του Κολεγίου μας
Μέλος της ΚΕΑ