A talk by the teacher of Year 6, Mr. Michael Tzanakis, delivered at our College, on Friday 20th November, when we commemorated the events of the the Athens Polytechnic in 1973:
.
.
It’s one of the major political events in the recent history of Greece.
Το κυριώτερο πολιτικό γεγονός της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας.
It marks the end of the military 7-year dictatorship in Greece (1967-1974) and the beginning of a democracy.
Σηματοδοτεί το τέλος της 7-χρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) και την αρχή της δημοκρατίας.
Ι was about your age when this happened, in 1967 (first year at High School) and 18 years old when the Polytechnio Uprising took place.
Ήμουν γύρω στην ηλικία σας όταν ήρθε η χούντα το 1967 (πήγαινα πρώτη Γυμνασίου τότε) και φοιτητής 18 ετών όταν τα Γεγονότα του Πολυτεχνείου έλαβαν χώρα το 1973.
Although I was not in the Polytechnic School that day, I had first-hand experience of what happened because one of the official victims of the Polytechnic Events was my father in law, Mr Georgios Geritsidis.
Αν και δεν ήμουν προσωπικά μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες, γνωρίζω τί συνέβη γιατί ένα από τα επίσημα θύματα του Πολυτεχνείου ήταν ο πεθερός μου, ο Γεώργιος Αλεξίου Γεριτσίδης, ο πατέρας της γυναίκας μου.
Το κυριώτερο πολιτικό γεγονός της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας.
It marks the end of the military 7-year dictatorship in Greece (1967-1974) and the beginning of a democracy.
Σηματοδοτεί το τέλος της 7-χρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) και την αρχή της δημοκρατίας.
Ι was about your age when this happened, in 1967 (first year at High School) and 18 years old when the Polytechnio Uprising took place.
Ήμουν γύρω στην ηλικία σας όταν ήρθε η χούντα το 1967 (πήγαινα πρώτη Γυμνασίου τότε) και φοιτητής 18 ετών όταν τα Γεγονότα του Πολυτεχνείου έλαβαν χώρα το 1973.
Although I was not in the Polytechnic School that day, I had first-hand experience of what happened because one of the official victims of the Polytechnic Events was my father in law, Mr Georgios Geritsidis.
Αν και δεν ήμουν προσωπικά μέσα στο Πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες, γνωρίζω τί συνέβη γιατί ένα από τα επίσημα θύματα του Πολυτεχνείου ήταν ο πεθερός μου, ο Γεώργιος Αλεξίου Γεριτσίδης, ο πατέρας της γυναίκας μου.
In a few words, I’ll try to tell you why so many students and other people were gunned down these days.
Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να σας πώ τί συνέβη, και γιατί τόσοι νέοι, φοιτητές και φοιτήτριες και μαθηαλλά και άλλος κόσμος σκοτώθηκε εκείνη τις μέρες.
The students who barricaded themselves into the Polytechnic School, did so as a protest against the curfew of free education and absence of political freedom that the junta had enforced in Greece. There was no freedom of political expression, and if someone had liberal or developed political ideas, that person could not express these ideas publicly. If that person did so, he or she was arrested, tortured and jailed. They barricaded themselves inside the School and started broadcasting thru a radio station, a call for help, food and medicines. Many responded, but many more stayed home.
Οι φοιτητές, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, σαν διαμαρτυρία στην έλλειψη παιδείας και ελευθερίας που η χούντα είχε επιβάλει. Δεν υπήρχε ελευθερία πολιτικής έκφρασης, και εάν κάποιος είχε φιλελεύθερες ή εξελιγμένες ιδέες, δεν μπορούσε να τις εκφράσει δημόσια, και εάν το έκανε τον συνελάμβαναν, τον βασάνιζαν και τον φυλάκιζαν. Κλείστηκαν μέσα και άρχισαν να ζητούν από τον κόσμο συμπαράσταση, τρόφιμα και φάρμακα. Πολλοί ανταποκρίθηκαν, αλλά οι περισσότεροι έμειναν σπίτια τους.
During 1973, the first junta was panicky because it could no longer control the people effectively. So it was taken over by another junta, much worse than the first, that year 1973. It was mainly the second junta’s actions that led to Polytechnic Massacre and the Turkish Invasion in Cyprus in 1974.
Κατά το τέλος του 1973, η χούντα είχε πανικοβληθεί, επειδή δεν μπορούσε πλέον αποτελεσματικά να ελέγξει τον λαό. Έτσι ανατράπηκε από μία άλλη, χειρότερη εκείνο τον χρόνο. Αυτή η χούντα ήταν υπεύθυνη και για την σφαγή του Πολυτεχνείου αλλά και για τον Αττίλα της Κύπρου και την πρόκληση της τουρκικής εισβολής στο νησί τον Ιούλιο 1974.
Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να σας πώ τί συνέβη, και γιατί τόσοι νέοι, φοιτητές και φοιτήτριες και μαθηαλλά και άλλος κόσμος σκοτώθηκε εκείνη τις μέρες.
The students who barricaded themselves into the Polytechnic School, did so as a protest against the curfew of free education and absence of political freedom that the junta had enforced in Greece. There was no freedom of political expression, and if someone had liberal or developed political ideas, that person could not express these ideas publicly. If that person did so, he or she was arrested, tortured and jailed. They barricaded themselves inside the School and started broadcasting thru a radio station, a call for help, food and medicines. Many responded, but many more stayed home.
Οι φοιτητές, κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, σαν διαμαρτυρία στην έλλειψη παιδείας και ελευθερίας που η χούντα είχε επιβάλει. Δεν υπήρχε ελευθερία πολιτικής έκφρασης, και εάν κάποιος είχε φιλελεύθερες ή εξελιγμένες ιδέες, δεν μπορούσε να τις εκφράσει δημόσια, και εάν το έκανε τον συνελάμβαναν, τον βασάνιζαν και τον φυλάκιζαν. Κλείστηκαν μέσα και άρχισαν να ζητούν από τον κόσμο συμπαράσταση, τρόφιμα και φάρμακα. Πολλοί ανταποκρίθηκαν, αλλά οι περισσότεροι έμειναν σπίτια τους.
During 1973, the first junta was panicky because it could no longer control the people effectively. So it was taken over by another junta, much worse than the first, that year 1973. It was mainly the second junta’s actions that led to Polytechnic Massacre and the Turkish Invasion in Cyprus in 1974.
Κατά το τέλος του 1973, η χούντα είχε πανικοβληθεί, επειδή δεν μπορούσε πλέον αποτελεσματικά να ελέγξει τον λαό. Έτσι ανατράπηκε από μία άλλη, χειρότερη εκείνο τον χρόνο. Αυτή η χούντα ήταν υπεύθυνη και για την σφαγή του Πολυτεχνείου αλλά και για τον Αττίλα της Κύπρου και την πρόκληση της τουρκικής εισβολής στο νησί τον Ιούλιο 1974.
On Friday the 17th, and Saturday the 18th of November 1973, the Greek Army was ordered to open fire on the Greek Citizens. And the Army obeyed unfortunately. Not only did they open fire, but some officers were overzealous about it… They shot down people indiscriminately in the center of Athens but also quite far from the centre as well.
Tην Παρασκευή 17, και Σάββατο 18 Νοεμβρίου 1973, ο Ελληνικός Στρατός διατάχθηκε να ανοίξει πυρ ενάντια σε Έλληνες Πολίτες. Και δυστυχώς υπάκουσε, και όχι μόνο το έκανε, αλλά ορισμένοι αξιωματικοί επέδειξαν και πολύ ζήλο…Κτύπησαν και σκότωσαν Πολίτες στο κέντρο της Αθήνας αλλά και μακρυά από αυτό.
At around 6:00 pm in the afternoon of Friday the 17th, 1973, an army tank stormed the main gate of the Polytechnic School, and soldiers killed, arrested and trampled over students, citizens and people.
Το απόγευμα της Παρασκευής 17 Νοεμβρίου 1973, περίπου 6:00 μμ, ένα άρμα έριξε την Πύλη του Πολυτεχνείου, ο στρατός μπήκε μέσα και σκότωσε, και συνέλαβε και ποδοπάτησε φοιτητές, μαθητές, κόσμο, πολίτες.
My father-in-law, Georgios A. Geritsidis, was a 47-year old civil servant, a quiet family man and a sterling father. He was an Inland Revenue Service officer and was at work that morning. We do not know where exactly he was murdered. We know that he was tortured and that he died that Friday morning at 11 am. The official version said he was hit in the head by machine-gun fire while driving, 10 miles away from the Polytechnic School. He was one among many the dictators murdered that day on the pretext of the events and whose names are not even known today.
O πεθερός μου, Γεώργιος Α. Γεριτσίδης, ήταν 47 ετών δημόσιος υπάλληλος, είνας ήσυχος οικογενειάρχης και θαυμάσιος πατέρας. Ήταν Εφοριακός, και εκείνη την ημέρα είχε κατέβει στην δουλειά του. Δεν ξέρουμε πού δολοφονήθηκε ακριβώς. Ξέρουμε όμως ότι βασανίστηκε και ότι πέθανε εκείνη το πρωί της Παρασκευής στις 11:00 το πρωΐ. Η επίσημη εκδοχή λέει ότι κτυπήθηκε από σφαίρα πολυβόλου στο κεφάλι ενώ οδηγούσε, 11 χιλιόμετρα μακρυά από το Πολυτεχνείου. Ήταν ένας από τους πολλούς που η χούντα δολοφόνησε με την πρόφαση του Πολυτεχνείου, και τα ονόματα των οποίων δεν είναι ακόμα όλα γνωστά.
Tην Παρασκευή 17, και Σάββατο 18 Νοεμβρίου 1973, ο Ελληνικός Στρατός διατάχθηκε να ανοίξει πυρ ενάντια σε Έλληνες Πολίτες. Και δυστυχώς υπάκουσε, και όχι μόνο το έκανε, αλλά ορισμένοι αξιωματικοί επέδειξαν και πολύ ζήλο…Κτύπησαν και σκότωσαν Πολίτες στο κέντρο της Αθήνας αλλά και μακρυά από αυτό.
At around 6:00 pm in the afternoon of Friday the 17th, 1973, an army tank stormed the main gate of the Polytechnic School, and soldiers killed, arrested and trampled over students, citizens and people.
Το απόγευμα της Παρασκευής 17 Νοεμβρίου 1973, περίπου 6:00 μμ, ένα άρμα έριξε την Πύλη του Πολυτεχνείου, ο στρατός μπήκε μέσα και σκότωσε, και συνέλαβε και ποδοπάτησε φοιτητές, μαθητές, κόσμο, πολίτες.
My father-in-law, Georgios A. Geritsidis, was a 47-year old civil servant, a quiet family man and a sterling father. He was an Inland Revenue Service officer and was at work that morning. We do not know where exactly he was murdered. We know that he was tortured and that he died that Friday morning at 11 am. The official version said he was hit in the head by machine-gun fire while driving, 10 miles away from the Polytechnic School. He was one among many the dictators murdered that day on the pretext of the events and whose names are not even known today.
O πεθερός μου, Γεώργιος Α. Γεριτσίδης, ήταν 47 ετών δημόσιος υπάλληλος, είνας ήσυχος οικογενειάρχης και θαυμάσιος πατέρας. Ήταν Εφοριακός, και εκείνη την ημέρα είχε κατέβει στην δουλειά του. Δεν ξέρουμε πού δολοφονήθηκε ακριβώς. Ξέρουμε όμως ότι βασανίστηκε και ότι πέθανε εκείνη το πρωί της Παρασκευής στις 11:00 το πρωΐ. Η επίσημη εκδοχή λέει ότι κτυπήθηκε από σφαίρα πολυβόλου στο κεφάλι ενώ οδηγούσε, 11 χιλιόμετρα μακρυά από το Πολυτεχνείου. Ήταν ένας από τους πολλούς που η χούντα δολοφόνησε με την πρόφαση του Πολυτεχνείου, και τα ονόματα των οποίων δεν είναι ακόμα όλα γνωστά.
It is in memory of the deaths and sacrifice of students and people like my father-in-law that we celebrate the Polytechnic Day every year. And we should add their deaths and sacrifice to these of other heroes in the history of Greece and Cyprus whenever the tree of freedom had to be fed for us to enjoy its fruits today. We should never allow ourselves to forget or forgive what happened then.
Στην μνήμη λοιπόν αυτών των φοιτητών, μαθητών και ανθρώπων σαν τον πεθερό μου, γιορτάζουμε την Ημέρα του Πολυτεχνείου. Και θα πρέπει να προσθέσουμε τις θυσίες αυτών σέ όλες εκείνες των υπολοίπων ηρώων στην ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου, όποτε το δένδρο της Ελευθερίας χρειάστηκε να τραφεί, για να απολαμβάνουμε εμείς τους καρπούς του. Ποτέ μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ξεχάσει ή να συγχωρέσει το τί συνέβη τότε.
Στην μνήμη λοιπόν αυτών των φοιτητών, μαθητών και ανθρώπων σαν τον πεθερό μου, γιορτάζουμε την Ημέρα του Πολυτεχνείου. Και θα πρέπει να προσθέσουμε τις θυσίες αυτών σέ όλες εκείνες των υπολοίπων ηρώων στην ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου, όποτε το δένδρο της Ελευθερίας χρειάστηκε να τραφεί, για να απολαμβάνουμε εμείς τους καρπούς του. Ποτέ μας δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ξεχάσει ή να συγχωρέσει το τί συνέβη τότε.
1 comment:
Η σύμπτωση δεν είναι οτι τον Πεθερό σου τον χτύπησε ένα βλήμα πυροβόλου όπλου 11 χιλιόμετρα μακριά απο το πολυτεχνείο. Η σύμπτωση είναι οτι μετά είχε την τύχη να κάνει γαμπρό έναν άξιο αγωνιστή αριστερό, ένθερμο υποστηρικτή του μύθου του πολυτεχνείου το οποίο δεν παρήγαγε απλά μια γενιά λαμογιών που μας έχουν φέρει σε αυτό το τέλμα θανάτου σήμερα, αλλά δημιούργησε τα ίδια τα παιδιά του Πολυτεχνείου που ακόμα μας κυβερνάνε. Αιωνία σας η μνήμη.
Post a Comment