Διαγωνισμός ταβλιού

Η Επιτροπή Γονέων του Ελληνικού Κολεγίου μας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Δρα. Σεραφείμ Κυριακίδη και την Αντιπρόεδρο Δρα. Ξένια Καντάρη, οργάνωσε σήμερα στους Κοινοτικούς και Σχολικούς χώρους μας Διαγωνισμό Ταβλιού.

Συμμετείχαν αρκετοί Δάσκαλοι, παιδιά, Γονείς και Κηδεμόνες του Κολεγίου. Πολλοί άλλοι παρακολούθησαν τον Διαγωνισμό γευόμενοι τα εύγευστα φαγητά που προσέφεραν οι Γονείς των παιδιών.

Το συνολικό χρηματικό κέρδος της εκδήλωσης ήταν £400. Τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά χριστουγεννιάτικων δώρων για όλους τους μαθητές και τους Δασκάλους του Κολεγίου μας.

Για την ιστορία νικητές του Διαγωνισμού αναδείχθηκαν, με τη σειρά, οι εξής: 1. Ανδρέας Καζαμίας, 2. Χρυσόστομος Χρυσοστόμου, 3. Σπύρος Τιμοθέου και 4. Κώστας Σωτηρίου.

Οι νικητές εκτός από τα θερμά συγχαρητήρια όλων έλαβαν επίσης και αναμνηστικά κύπελλα και ποτά.

Χριστουγεννιάτικος Εορτασμός

Απογευματινό Τμήμα Σαββάτου

Ολόκληρη η ημέρα σήμερα ήταν αφιερωμένη στις Χριστουγεννιάτικες Εορτές.

Το Απογευματινό Τμήμα του Κολεγίου μας έδειξε κι αυτό το δυναμισμό και την ευαισθησία του απέναντι στη «Μητρόπολη όλων των Εορτών».

Ο Διευθυντής του Κολεγίου Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας ομίλησε, χαιρετίζοντας την σύναξη παιδιών, Εκπαιδευτικών και Γονέων, αναφερόμενος στο μεγάλο δώρο των Χριστουγέννων που είναι ο Ερχόμενος Χριστός.

Τα παιδιά στη συνέχεια συγκίνησαν με τα ποιήματα και τα τραγούδια τους, αλλά κυρίως με την σκηνική εικόνα των Χριστουγέννων που έστησαν μπροστά στο κοινό.

Ο Άϊ-Βασίλης προσέφερε δώρα σε όλα τα παιδιά, ενώ η Επιτροπή Γονέων δεξιώθηκε παιδιά, Γονείς και Εκπαιδευτικούς με πλούσια κεράσματα. Στο τέλος οι Γονείς παρέλαβαν από τους δασκάλους τους Ελέγχους Προόδου των παιδιών τους.

Χριστουγεννιάτικος Εορτασμός

Πρωϊνό Τμήμα Σαββάτου

Σήμερα το πρωΐ γέμισαν γλυκές φωνούλες τα κοινοτικά και σχολικά μας κτήρια.

Τα αγαπημένα μας παιδιά παρουσίασαν, ενώπιον της ηγεσίας της Κοινότητάς μας, των Γονέων και Κηδεμόνων τους, ένα όμορφο πρόγραμμα, γεμάτο ζωντάνια και χαρά.

Ποιήματα, θεατρικά, τραγούδια, παρέλασαν μπροστά μας και μας έκαναν όλους πολύ υπερήφανους.

Ο Διευθυντής του Κολεγίου Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας ομίλησε συντοπτικά για την οικουμενικότητα και διαχρονικότητα της Εορτής και του μηνύματος των Χριστουγέννων.

Ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης προσέφερε τις ευχές της Επιτροπής Γονέων.

Ο Άϊ-Βασίλης επισκέφθηκε το Κολέγιό μας προσφέροντας δώρα σε όλα τα παιδιά.

Οι Γονείς δεξιώθηκαν παιδιά, Γονείς και Εκπαιδευτικούς με πλούσια κεράσματα.

Στο τέλος οι Γονείς παρέλαβαν από τους δασκάλους τους Ελέγχους Προόδου των παιδιών τους.

Χριστουγεννιάτικη Εορτή

Τμήμα Παρασκευής

Πραγματοποιήθηκε απόψε στο Κολέγιό μας η παραδοσιακή Χριστουγεννιάτικη Εορτή, με τη συμμετοχή όλων των παιδιών του Τμήματος Παρασκευής.

Κατ’ αρχάς ο Διευθυντής Πρωτοπρ. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας ερμήνευσε το νόημα των Εορτών του Αγίου Δωδεκαημέρου.

Στην Εορτή που ακολούθησε παρουσιάσθηκαν ποιήματα, θεατρικά και τραγούδια με επίκαιρη θεματολογία.

Κατόπιν ο Διευθυντής παράδωσε τα Πιστοποιητικά, στα παιδιά που συμμετείχαν στις καλοκαιρινές εξετάσεις G.C.S.E. και A’ Level για τα Νέα Ελληνικά.

O Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης ευχήθηκε θερμά σε όλους «ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ».

Η Επιτροπή Γονέων κλήρωσε ένα γιγαντιαίο χριστουγεννιάτικο παιχνίδι και πρόσφερε σοκολάτες σε όλα τα παιδιά.

Στο τέλος οι δάσκαλοι παρέδωσαν στους Γονείς και Κηδεμόνες τους Ελέγχους Προόδου των παιδιών για το Α΄ Τρίμηνο.

Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία

«Ψωμί, παιδία, ελευθερία» ήταν το βασικό σύνθημα των φοιτητών και μαθητών που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο από την Δευτέρα 13 έως Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 1973, και βγήκαν μόνο όταν ένα πολεμικό τανκ, από τα πολλά που είχαν πλημμυρίσει τους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, έσπασε την σιδερένια πύλη του Πολυτεχνείου, και επέτρεψε στην δικτατορία του Παπαδόπουλου και του Ιωαννίδη να εισβάλλει στο ιστορικό κτίριο, να τσαλαπατήσει και να σκοτώσει τους φοιτητές που το φώναζαν.

Άραγε πεινούσαν οι φοιτητές και φώναζαν «ψωμί»;

Δεν είχαν σχολεία και πανεπιστήμια και φώναζαν «παιδεία»;

Και γιατί φώναζαν «ελευθερία» μαζί με τα δύο άλλα; Τι σχέση έχει η «ελευθερία» με το «ψωμί», και την «παιδεία»;

Αυτά τα τρία στοιχεία είναι αλληλένδετα, απαραίτητα το ένα για το άλλο. Επίσης, γιατί αποτελούν κορυφαίες προϋποθέσεις της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, και γιατί στην σημερινή Ελλάδα λείπουν και τα 3, και έτσι η Γενιά του Πολυτεχνείου επαναλαμβάνεται, και έρχεται να δέσει, να αδελφώσει στην ιστορία με την σημερινή Γενιά των απανταχού Νέων της Ελλάδας.

Ναι, στην Ελλάδα του Νοεμβρίου 1973 υπήρχε «ψωμί», και ήταν μάλιστα φτηνό. Για τους φοιτητές όμως μέσα στο Πανεπιστήμιο την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου τα τρόφιμα είχαν τελειώσει προ πολλού. Ο Παπαδόπουλος ήταν της γνώμης να μην γίνει βίαιη επέμβαση στο Πολυτεχνείο διότι λόγω πείνας, οι φοιτητές θα έβγαιναν μόνοι τους. Ωστόσο είχε πάρει ήδη, επί μία βδομάδα, τόσο μεγάλη διεθνή δημοσιότητα το θέμα των φοιτητών στο Πολυτεχνείο που η χούντα δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Κάθε ώρα που περνούσε εξέθετε την χούντα ανεπανόρθωτα γιατί κατέρρεε το ιδεολογικό κατασκεύασμα που προσπαθούσε επί 7 χρόνια να πείσει τους Έλληνες ότι το πραξικόπημα που έγινε στις 21 Απριλίου 1967, καταλύοντας την – έστω με χίλια προβλήματα – δημοκρατία, ήταν «επανάσταση» πατριωτών και όχι προδοτών. Τα γεγονότα της Κύπρου 6 μήνες μετά απέδειξαν περίτρανα, πόσο προδότες ήταν.

Ωστόσο για τους κλεισμένους μέσα στο Πολυτεχνείο, και τα λίγα τρόφιμα που τους πέταγαν μέσα από τα κάγκελα ο κόσμος, ήταν αρκετά. Και αυτό γιατί μέσα στο Πολυτεχνείο η κάθε μπουκιά ψωμί ήταν, συμβολικά τουλάχιστον, ελεύθερη. Και ο συμβολισμός του «ψωμιού», όπως υπάρχει και στην Θρησκεία μας, είναι πηγή δύναμης και ευλογίας μόνο εάν κερδίζεται τίμια, και καταναλώνεται ελεύθερα.

Οι φοιτητές λοιπόν, δεν ζητούσαν απλά φαγητό. Ζητούσαν την πραγματική θρέψη που δίνει η ελευθερία της σκέψης και έκφρασης, έτσι ώστε το ψωμί, δηλαδή η πραγματική γνώση, να είναι ελεύθερη και προσβάσιμη σε όλους.

Ούτε τότε, ούτε σήμερα υπάρχει προσφορά πραγματικής γνώσης. Και σήμερα μάλιστα, πολλοί Έλληνες γονείς, λόγω της τεράστιας ανεργίας, αδυνατούν να εγγυηθούν το αυτονόητο δικαίωμα στα παιδιά τους: Να έχουν ψωμί. Πράγμα που μας φέρνει έντονα να αντιπαραβάλουμε τις κατοχικές συνθήκες της Ελλάδας από τα μέσα του 1941-1944. Πιο σημαντικό όμως, ακόμα και από το φυσικό ψωμί, είναι η σημερινή παντελής στέρηση πραγματικής παιδείας, το δεύτερο κομμάτι από το τρίπτυχο του συνθήματος «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία». Έτσι τα σημερινά παιδιά βιώνουν και μια ιδιότυπη κατοχή αλλά και μια χούντα με δημοκρατικό μανδύα.

Μα, θα πει κανείς, δεν υπάρχουν σχολεία, δεν λειτουργούν τα πανεπιστήμια; Γιατί φώναζαν για παιδεία οι φοιτητές του 1973 και γιατί το ξαναφωνάζουν και σήμερα;

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια στην χούντα του 1973, προφανώς ήταν φιμωμένα. Δεν υπήρχε ελεύθερη διακίνηση σκέψης, και η κριτική του καθεστώτος απαγορεύονταν επ’ απειλή βασανιστηρίων και φυλάκισης. Τότε λοιπόν οι φοιτητές φώναζαν να απελευθερωθεί η παιδεία, και οι φοιτητές να μπορούν να συλλογούνται ελεύθερα, ώστε να συλλογούνται καλά, όπως έλεγε και ο Ρήγας Φεραίος.

Σήμερα, θύμα ενός κομματικού κράτους και μίας πολιτικής σταδιακής αποδόμησης των εννοιών Θεός – Πατρίδα – Λαός - Εργασία – Οικογένεια - Πρόοδος, στα πρότυπα μιας στρεβλής νέο-σοσιαλιστικής εκπαίδευσης που πρέσβευε μόνο δικαιώματα χωρίς καμμία υποχρέωση, οι γενιές μετά το Πολυτεχνείο καθοδηγήθηκαν γρήγορα στο να γίνουν πελάτες ενός στρεβλού κράτους, που δεν παρήγαγε Πολίτες αλλά Πελάτες. Πελάτες, χωρίς παιδεία, που ενώ τυπικά ήταν ελεύθερη να διακινεί όλες τις ιδέες, έσπειρε και έτρεφε εν τούτοις συστηματικά την άγνοια της ιστορίας, την άγνοια της Κοινωνίας Πολιτών, την αποξένωση από οτιδήποτε πατριωτικό, εθνικό, θρησκευτικό, αλλοτρίωση από οτιδήποτε που έδινε εθνική ταυτότητα στον Έλληνα και την Ελληνίδα, αγάπη για την χώρα, σεβασμό για τον συνέλληνα. Αντίθετα, η σοσιαλιστική παιδεία έσπειρε την ιδέα ότι το κράτος δεν είναι δικό σου, αλλά κάτι που πρέπει να το εκμεταλλευθείς για προσωπικό όφελος, ότι είναι οιονεί εχθρός, ότι το να είσαι πατριώτης είναι οπισθοδρομικό, ότι η Σημαία μπορεί να καίγεται από τον καθένα και ότι η αξία του υπέρτατου εθνικού συμβόλου είναι θέμα προσωπικής άποψης και διαπραγμάτευσης, ότι είναι «ξύπνιο» και «μαγκιά» να βολευτείς εσύ και ας καεί ο γείτονας σου. Και έτσι το κράτος σήμερα, κάτω από αυτή την παιδεία, έγινε ένα τέρας, ένας εχθρός του Πολίτη, που συμφέρει να υπάρχει μόνο για κείνους που πάντα το χρησιμοποίησαν και το μετέτρεψαν σε προδότη του Έθνους για το δικό τους συμφέρον.

Αυτήν την παιδεία φωνάζουν και σήμερα οι φοιτητές ότι θέλουν να αλλάξει. Να μην είναι πλέον δέσμια της ξύλινης προοπτικής, του συμφέροντος και της γλώσσας των κομμάτων, να μην φοβάται να θαυμάσει τους προγόνους μας, την ρωμιοσύνη, τις Αρχαίες, Βυζαντινές και νεώτερες ιστορικές μας ρίζες και να επιδιώξει να μιμηθεί και να ξεπεράσει τους προγόνους, να τολμήσει να μεταλαμπαδεύσει ένα καινούργιο Ελληνικό Πολιτισμό που να γίνει πρότυπο πολιτιστικού παραδείγματος στην Ευρώπη. Να χτίσει καινούργιους Πολίτες, οι οποίοι όμως πρώτα να είναι συνειδητοποιημένοι Έλληνες, πατριώτες και αδελφωμένοι, και μετά Ευρωπαίοι.

Πράγμα που μας φέρνει στο τρίτο και τελευταίο κομμάτι του τρίπτυχου: «Ελευθερία»

Τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν ένας Λαός είναι υπό κατοχή, όπως είναι σήμερα ο Ελληνικός. Μπορεί να γίνεται μεγάλη προσπάθεια, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να αμβλυνθεί η εικόνα της στυγνής κατοχής και κοινωνικής δυστυχίας της Ελλάδος, αλλά δεν υπάρχει πλέον «Ελευθερία» στην Ελλάδα. Και αυτή την φορά, η κατοχή είναι χειρότερη γιατί γίνεται με τις ευλογίες και απόλυτη υπαιτιότητα των «φιλελεύθερων δυτικών δημοκρατιών».

Μόνη μας ελπίδα επιβίωσης στους πολύ δύσκολους καιρούς που έρχονται, είναι η πίστη μας στην Αθάνατη Ελεύθερη Ελλάδα και στον Αθάνατο Ελεύθερο Λαό της, που έχει επιζήσει πολύ χειρότερα. Ελπίδα μας είναι η Πίστη στο μεγαλείο του αγώνα του Λαού αυτού που αναφύεται σαν σπάνιος καρπός ενός δένδρου που όλοι μας πιστεύαμε – και που τόσες προσπάθειες έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν για να πιστέψουμε - ότι ήταν ξεραμένο και νεκρό προ πολλού.

Ότι η Γενιά του 21, του 40, η Γενιά του Πολυτεχνείου ήταν περιστασιακή, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ξαναδώσει ήρωες, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει πιστεύοντας στον Λαό της. Ότι η Γενιά του Πολυτεχνείου έσβησε, πουλήθηκε, κιότεψε, ξεχάστηκε.

Απάντηση στον ψεύτικο ισχυρισμό αυτό έρχεται από την Όλγα Γεριτσίδου, θυγατέρα του Γεώργιου Γεριτσίδη, εφοριακού υπαλλήλου, που δολοφονήθηκε άγρια στα γεγονότα του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1973:

Η γενιά του Πολυτεχνείου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΣΕΛΓΟΥΝ ΕΠΑΝΩ ΤΗΣ ΓΙΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ. Όπως και η γενιά του 1940 δεν είναι η γενιά του Τσολάκογλου και του Ράλλη και των μαυραγοριτών και κουκουλοφόρων που όμως έζησαν την ίδια εποχή.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι ο κάθε Έλληνας που δεν δέχτηκε να ξεπουλήσει στους ξένους τα Πάτρια, που δεν δέχτηκε να γίνει μαριονέττα του κάθε ξένου δάχτυλου, τραπεζίτη και μεγαλοκαρχαρία, που δεν δέχτηκε μία κομματική ρητορική χωρίς να εφαρμόζει αυτά που έλεγε στην καθημερινότητα του άσχετα αν οι κομματικοί ταγοί τον κορόιδεψαν και τον κοροϊδεύουν, ο κάθε Έλληνας που άσχετα από ο,τιδήποτε προσωπικό θα σηκώσει το τουφέκι και θα πάει στο μέτωπο υπέρ Πατρίδος όπως σε εκείνη την επιστράτευση υπέρ της Κύπρου μας το 1974 που σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, η γενιά δηλαδή του Πολυτεχνείου, πήγε να καταταγεί εθελοντικά για να την υπερασπίσει και οι προδότες την γύρισαν πίσω επικαλούμενοι (όπως συνήθως) έλλειψη όπλων και υποδομών.

ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Ας μείνει το σύνθημα αυτό βαθειά και διαχρονικά χαραγμένο μέσα μας.

Ας περιμένουμε και ας πασχίσουμε όλοι μας για την ώρα που και τα 3 θα υπάρχουν πραγματικά στην Ελλάδα μας!

(Αυτό είναι το κείμενο της ομιλίας του Καθηγητή του Κολεγίου μας κ. Μιχάλη Τζανάκη, που έδωσε στους μαθητές της Παρασκευής, στις 18 Νοεμβρίου 2011, κατά τον εορτασμό για την Επέτειο του Πολυτεχνείου).

Θρησκευτικά

Το μάθημα των Θρησκευτικών έγινε σήμερα μέσα στο νεόδμητο Ιερό Ναό μας, που είναι αφιερωμένος στους Προστάτες Αγίους μας, Άγ. Παντελεήμονα τον Ιαματικό και Αγ. Παρασκευή την Αθληφόρο.

Ο Διευθυντής του Κολεγίου π. Αναστάσιος, αφού τελέσθηκε η προσευχή και στη συνέχεια εψάλη ο εθνικός μας ύμνος, κάλεσε γύρω του όλα τα παιδιά και τους έδειξε το Πρόσφορο και το Άγιο Δισκοπότηρο. Εξήγησε δε τη χρησιμότητα και όλους τους σχετικούς συμβολισμούς.

Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά τη φετινή σχολική χρονιά μελετάται στο μάθημα των Θρησκευτικών το γενικό θέμα «Θεία Λειτουργία». Στη διάρκεια της χρονιάς θα παρουσιασθεί με παραστατικό τρόπο ενώπιον των μαθητών όλη η Θεία Λειτουργία, με τη βοήθεια εποπτικού υλικού αλλά και με την τέλεση Θείων Λειτουργιών.

Νίκος Τορναρίτης

Απόψε επισκέφθηκε το Κολέγιό μας ο Βουλευτής κ. Νίκος Τορναρίτης, Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της Κυπριακής Βουλής.

Ο κ. Τορναρίτης συνοδεύονταν από τον κ. Σάββα Παυλίδη, Επιθεωρητή - Προϊστάμενο ΚΕΑ.

Πέρασε από όλες τις Τάξεις, συνομίλησε με τα παιδιά και τους δασκάλους και απηύθυνε προς όλους ευχές και χαιρετισμούς.

Ξεναγήθηκε δε στους Κοινοτικούς και Εκκλησιαστικούς χώρους από τον π. Αναστάσιο και τον κ. Παντελή Δημοσθένους.

Τέλος αντάλλαξε δώρα με τον π. Αναστάσιο.

Επίσκοπος Μεσαορίας Γρηγόριος

Απόψε είχαμε τη μεγάλη τιμή και χαρά να υποδεχθούμε στο Ελληνικό Κολέγιό μας πολύ σημαντικούς ανθρώπους, οι οποίοι ήλθαν να επισκεφθούν τις Τάξεις, τους δασκάλους και τα παιδιά μας.

Ήλθαν να μιλήσουν, να συμβουλέψουν, νε ευχηθούν και να μας δώσουν δύναμη και υποστήριξη στο σπουδαίο και εθνικοθρησκευτικής σημασίας έργο που επιτελείται στο Κολέγιό μας.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος ήλθε ειδικά από την Κύπρο σήμερα για να επισκεφθεί το Κολέγιο και την Κοινότητά μας.

Ο Επιθεωρητής - Προϊστάμενος της Κυπριακής Εκπαιδευτικής Αποστολής κ. Σάββας Παυλίδης, ένας μεγάλος και αφοσιωμένος διάκονος της Ελληνικής Παροικιακής Εκπαίδευσης μας τίμησε επίσης με την παρουσία του.

Ο κ. Πανίκος Ηροδότου, Κτήτωρ του νεόδμητου Ιερού Ναού μας, συμπροσευχήθηκε μαζί μας στον Ιερό Ναό μας.

Ο π. Αναστάσιος, ο κ. Παντελής Δημοσθένους, ο Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης, μέλη της Σχολικής Επιτροπής και άλλοι παράγοντες της Κοινότητας υποδέχθηκαν τους επίσημους προσκεκλημένους.

Ο π. Αναστάσιος και η Πρεσβυτέρα Βιργινία προσέφεραν φιλοξενία στο Πρεσβυτερείο. Ο Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης, Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής, προσέφερε αναμνηστικά δώρα στον Θεοφιλέστατο και στον κ. Παυλίδη.

Στη συνέχεια η χορωδία του Κολεγίου έκανε πρόβες για την επετειακή εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940.